Boosten: verandering in 90 dagen
Verandering in 90 dagen
Verandering in 90 dagen. Het klinkt gemakkelijk en energiek. Volgens van der Loo kan het. Door te ‘boosten’: een tijdelijke opkikker, een slimme en snelle ingreep. De focus in ‘Vaart maken’ ligt op positieve energie, op ambities en prestaties, op gedrag. Deze drie basiscomponenten brengt de versnelde verandering teweeg. Zijn aanpak: een optimistische actiestand. Veranderen omdat je het wilt. Niet omdat het moet.
‘Old school’-veranderen
Veranderaars zien zichzelf als mensen die planmatig en gedisciplineerd op een vast doel afkoersen. Project- en programmamanagers rollen het veranderplan in het juiste tempo volgens instructies uit. Dat is ‘old school’-veranderen zo stelt de auteur. Bij eigentijds veranderen is de focus gericht op tussentijdse doelen en gedragsverandering. Op het herkennen en beïnvloeden van gedrag bij de ander én jezelf. Ook wordt eigentijds veranderen gekenmerkt door continue dynamiek en onzekerheid alsook door de snelheid van technologische ontwikkelingen. Het is gericht op leren, op perfect uitvoeren en experimenteren. En dat alles in een moordend tempo. In de veranderkunde wordt vaker een metafoor gebruikt omdat het een krachtig middel is om te beïnvloeden en te overtuigen. Ook van der Loo kiest voor deze vorm. Hij legt uit waarom we de bij organisatieverandering vaak gebruikte metafoor van de bergsport niet moeten kiezen. Een berg beklimmen kent immers één helder doel, gaat langzaam en staat in het teken van risico’s vermijden en fouten voorkomen. En het kent geen concurrentie op het moment van beklimmen. Hij kiest voor de beeldspraak zeezeilen en legt de verbinding tussen succesfactoren van het Volvo Blue Ocean team en organisatieverandering.
Sociale innovaties
Zeilen kent de gouden regel dat er slechts één kapitein op het schip is. Toch kiest het zeilteam van het Nederlandse Volvo Blue Ocean team daar niet voor. Het kiest voor sociale innovaties, bijvoorbeeld het delen van leiderschap op het schip. Bij eigentijds veranderen vindt sturing plaats door energiek en op gezag gebaseerde vormen van leiderschap. De belangrijkste taak van leidinggevenden wordt dan mensen inspireren, sparren en belemmeringen die prestaties in de weg staan wegnemen. Het geloof in eigen kunnen combineren met optimisme. Deze positieve grondhouding, gecombineerd met kortcyclische prestaties leidt tot succes zo stelt de auteur. Veranderkracht als cruciale concurrentiefactor. Nadrukkelijk wijst van der Loo op het belang om de tijd te nemen je prestaties en het gewenste gedrag te omschrijven en te visualiseren. Dit uitgangspunt sluit naadloos aan bij een ontwikkeling die gaande is: een groeiende bereidheid tot meervoudig kijken. Een voorbeeld hiervan is ‘action learning’ of de Socratische dialoog waar verhelderen en het verkrijgen van overeenstemming over wat het werkelijke probleem is de meeste aandacht krijgt. Dus: ‘slow down to speed up’.
Al eerder heb ik werk van de auteur gelezen. Zijn eerdere boeken worden gekenmerkt door energie en de drang om vooruit te willen. Dat is in dit boek ook zo. Van der Loo wil inspireren én concrete handvatten bieden. Dat is hem ook dit keer gelukt.
